Τα άνθη του λυκίσκου δίνουν στη μπύρα άρωμα, γεύση και την χαρακτηριστική πικράδα.

H λατινική του ονομασία είναι HUMULUS lupulus (Λυκίσκος το ζυθοβότανο). Ανήκει στην οικογένεια των Κνιδωδών. Το συναντούμε με τις ονομασίες Λυκίσκος, Ζυθοβότανο ή Αγριόκλιμα.

Είναι γνωστό αναρριχώμενο ζυθοβότανο που ευδοκιμεί σε όλη την Ευρώπη. Είναι πολύχρονη πόα με βλαστούς γωνιώδεις, κοίλους, αναρριχώμενους και μπορεί να φτάσει τα 6 μέτρα. Φύλλα κατανεμημένα αντίθετα, αποτελούμενα από 3 – 7 οδοντωτούς λοβούς. Τα άνθη του βγαίνουν ξεχωριστά σε θηλυκά, στροβιλοκώνοι, οι οποίοι είναι καλυμμένοι με μία λεπτή σκόνη και αρσενικά σε μικρά τσαμπιά στο ίδιο φυτό. Οι στροβιλοκώνοι χρησιμοποιούνται στη φαρμακευτική, αλλά και στην παραγωγή μπύρας σαν κύριο αρωματικό και συντηρητικό (300 γραμμ. σε ένα τόνο μπύρας). Στη ζυθοποιϊα χρησιμοποιείται το θηλυκό και είναι σαν φυσικό συντηρητικό.

Η μαγιά είναι ένας μονοκύτταρος μικροσκοπικός μύκητας που οι επιστήμονες ονομάζουν «μικροοργανισμό». Αυτό το κύτταρο έχει το σχήμα ενός αυγού και είναι ορατό μόνο με μικροσκόπιο αφού το μέγεθός του δεν υπερβαίνει τα 6 έως 8 χιλιοστά του χιλιοστού. Η μαγιά η πιο γνωστή ονομάζεται Saccharomyces cerevisiae: Saccharo από τη ζάχαρη και Myces από το μύκητα. Η λέξη cerevisiae που χαρακτηρίζει το γένος της μαγιάς προέρχεται από τη γαλατική ονομασία cervoise, που σημαίνει μπύρα.

Νερό:

Tο συστατικό που κερδίζει το μεγαλύτερο ποσοστό στη μπύρα και που φυσικά επηρεάζει περισσότερο την ποιότητα και τον χαρακτήρα της.

Η βάση για την παραγωγή της μπύρας.

Προέρχεται απο το δημητριακό του οποίου το άμυλο μας δίνει τα σάκχαρα όπου χρησιμοποιούνται για την αλκοολική ζύμωση.